Сёння, 25-га сакавіка, калі хто не ведае, Дзень Волі
гістарычная спраўкаРоўна 90 год таму, 25 сакавіка 1918 года, упершыню была абвешчана незалежнасть Беларускай Народнай Рэспублікі. Хоть тое абвяшчэнне было ва ўмовах нямецкай акупацыі пад час 1-ай сусветнай і таму амаль нікім з іншых краін не было падтрымана, некалькі месяцаў існавання ўсё ж далі магчымасць і шмат у чым спрыялі стварэнню праз некалькі год БССР у складзе СССР, а пасля развалу саюзу, утварэнню незалежнай краіны — Рэспублікі Беларусь. Сення менавіта гэты дзень беларуская апазіція і частка грамадзян лічыць сапраўдным Днём Незалежнасці, альбо Днем Волі. Апазіцыя з пачатку 90-х усё спрабуе адзначаць гэты дзень, а ўлады, так здарылася, спрабуюць змагацца з апазіцыяй.
2 гады тамуДва гады таму, пасля выбрання(?) на трэці срок А.Лукашэнка і разгону наметавага гарадка на Кастрычніцкай плошчы, 25 сакавіка адбылося вялікае сутыкненне калоны нязгодных з вынікамі выбараў людзей і калонай салдат палку спецыяльнага прызначэння. Як вынік, сотні затрыманых на суткі і кандыдат у прэзідэнты, які да гэтага часу знаходзіцца за кратамі. Дык вось, сёння я збіраўся заплаціць за вучобу і патрапіць на пары. Месцам пачатку мітынга была абрана плошча Якуба Коласа — мне як раз там выходзіць з метро, каб дабрацца да ўнівера. Метро і ўсе подступы да самой плошчы, канешне ж, перакылі ўлады, а праспект магла перакрыць апазіцыя. Ды й цікава ж паглядзець на гэта ўсё! Вось я і яшчэ адзін хлопец з працы выйшлі на адну станцыю раней, перайлі вуліцу, а там ужо чуваць "Жыве Беларусь!". Стаім, па баках азіраемся, а натоўп усё падыходзіць. Тут АМАП за нашымі спінамі ланцужком выстаіўся і назад нам ужо ніяк. Мне ў галаву стукнула дастаць з заплечніка фатаапарат, зрабіць некалькі кадраў і, пакуль я вошкаўся з усім гэтым, натоўп вырашыў парваць хілінькі заслон, а мы як раз у першых шэрагах — наперад ніяк. Вось тут і пачаўся сапраўдны экшан: фатаапарат вісіць на руцэ невядома як
нават уключыць не паспеў, я вішу ў паветры таксама невядома як, бо ногі часам зямлі не кранаюцца, а часам іх топчуць, нехта не пасьпеў апусціць рукі і локцём ўпіраюццы мне ў шыю, побач лье злезы дзяўчына, якая нават не ведае куды патрапіла. Ну што ж, толькі наперад, бо там усяго хілы заслон. Але АМАПаўцы з'явіліся і за спіной, тым самым адрэзаўшы натоўп. Гамон. У бацінках ужо вада праз верх, побач усё тая ж дзяўчына і адзін з адэкватных(?) АМАПаўцам, які спрабуе яе суцешыць, але не выпускае. Далей
"калідор""калідор" — гэта два шэрагі АМАПаўцаў, якія стаяць тварам адіз да аднаго, а чалавека пушчаюць праз гэты "калідор" як мячык з аднаго канца ў другі. Пад час палету яго штурхаюць, кідаюць, ставяць падножкі, выпісваюць падсрачнікі, могуць дубінкай з'ездзіць... Мне пашанцавала, я праляцеў хутка і нават не паслізнуўся і не зачапіўся за нагу. і... мне не хапае месца ў аўтазаку. Неяк атрымоўваецца хуценька вылезці з "цеплых" абдымак, пакуль вырашаюць, што з намі рабіць.
Нешта каля сотні затрыманых, хлопца з працы, якога як раз апошнім запіхнулі у той аўтазак, ўжо адправілі на Акрэсціна, заўтра суд.
Адсюль вынік: альбо актыўна ўдзельнічаць, альбо і блізка не з'яўляцца, бо не паспееш ацаніць сітуацыю, як пагрузяць у аўтазак.
rusrus: Сегодня, 25-го марта, если кто не знает День Воли Ровно 90 лет назад, 25 марта 1918 года, впервые была правозглашена независимось Белорусской Народной Республики. Хотя то правозглашение было в условиях немецкой аккупации во время 1-ой мировой войны и потому почти никем из других стран не было поддержено, несколько месяцев существование все же дали возможность и много в чем способствовали создании БССР в составе СССР, а после развала союза, созданию независимой страны — Республики Беларусь. Сегодня именно этот день белорусская оппозиция и часть граждан считает настоящим Днем Независимости или Днем Воли.Оппозиция с начала 90-х всё пробует отметить этот день, а власти, так случилось, пробуют сражаться с оппозицией Два года назад, после избрания(?) на третий срок А.Лукашенко и разгона полаточного городка на Октябрьской площади, 25 марта произошло большое столкновение колонны несогласных с результатами выборов людей и колонной солдат полка специального назначения. Как результат, сотни задержанных на сутки и кондидат в президенты, которы до сих пор находится за решеткой. Так вот, сегодня я собирался заплатить за учебу и попасть на пары. Местом начала митинга была избрана площадь Якуба Колоса — мне как раз там выходить из метро, чтобы добраться до универа. Метро и все подступы к самой площади, конечно же, перекрыли власти, а проспект могла перекрыть оппозиция. Да и интересно ж посмотреть на все это! Вот я и ещё один парень с работы вышли на одну станцию раньше, перешли улицу, а там уже слышно "Жыве Беларусь!". Стоим, по бокам смотрим, а толпа все подходит. Тут ОМОН за нашими спинами цепью выстроился и назад уже никак. Мне в голову стукнуло достать из рюкзака фотоаппарат, сделать несколько кадров и, пока я возился со всем этим, толпа решила прорвать хиленький заслон, а мы в первых рядах — вперед никак. Вот тут и начался настоящий экшен: фотоаппарат в висит на руке неизвестно как даже включить не успел, я вишу в воздухе тоже неизвестно как, т.к. ноги временами земли не касаются, а временами их топчут, кто-то не успел опустить руки и локтем упирается мне в шею, рядом льет слезы девушка, которая даже не знает куда попала. Ну что ж, тольки вперед, т.к. там всего хилый заслон, Но ОМОН появился и за спинами, тем самым отрезов толпу. Гомон. В ботинка уже вода через верх, рядом все та же девчонка и один из адекватных(?) ОМОНовцев, который пытается её утешить, но не выпускает. Дальше "коридор" — это два ряда ОМОНовцев, которые стоят лицом друг к другу, а человека пускают через этот "коридор" как мячик с одного конца в другой. Во время полета его толкают, кидают, ставят подножки, выписывают поджопники, могут дубинкой съездить... Мне повезло, я пролетел быстро и даже не поскользнулся и не зацепился за ногу. и мне не хватает места в автозаке. Как-то получается быстренько вылезти из "теплых" объядитий, пока решают, что с нами делать.
Что-то около сотни задержанных, парня с работы, которого как раз последним засунули в тот автозак, уже отправили на Окрестино, завтра суд.
Отсюда вывод: либо активно участвовать, либо и близко не появляться, т.к. не успеешь оценить ситуацию, как погрузтя в автозак. Фатаграфіі і навіны